مکزیک
در مکزیک، درمانگران ماساژ که sobadores نامیده می شوند، ماساژ با استفاده از روغن یا لوسیون را با نوعی طب سوزنی و ایمان ترکیب می کنند. Sobadores برای تسکین مشکلات سیستم گوارشی و همچنین درد زانو و کمر استفاده می شود. بسیاری از این درمانگران در پشت کامیون کار می‌کنند و فقط با یک پرده برای حفظ حریم خصوصی کار می‌کنند. با یادگیری مهارت‌های درمانگر جامع‌تر علاوه بر ماساژ، پزشک ممکن است به یک کوراندرو تبدیل شود.

نیوزلند
در نیوزلند، ماساژ غیرقانونی است. دو سطح ثبت نام در Massage New Zealand، بدن حرفه ای برای ماساژدرمانگران در نیوزلند وجود دارد، اگرچه هیچ یک از این سطوح دولتی به رسمیت شناخته نمی شوند. ثبت نام در سطح متخصص ماساژ درمانی نشان دهنده صلاحیت در انجام ماساژ آرامش بخش است. ثبت نام در درمانگر ماساژ درمانی نشان دهنده صلاحیت در انجام ماساژ درمانی یا ارتوپدی است. هر دو سطح ثبت نام با حداقل صلاحیت ها و حداقل ساعات مورد توافق تعریف می شوند.

آفریقای جنوبی
در آفریقای جنوبی، ماساژ تنظیم شده است، اما اجرای آن ضعیف است. حداقل شرط قانونی برای اینکه بتوانید به عنوان یک ماساژدرمانگر حرفه ای تمرین کنید، دیپلم دو ساله در ماساژ درمانی و ثبت نام در شورای حرفه های بهداشت متحد SA (AHPCSA) است. این مدرک شامل 240 واحد، حدود 80 مطالعه موردی و حدود 100 ساعت خدمات اجتماعی است.

کره جنوبی
در کره جنوبی، افراد نابینا و کم بینا می توانند ماساژور مجاز شوند.

تایلند
در تایلند، ماساژ تایلندی به طور رسمی به عنوان یکی از شاخه های طب سنتی تایلندی به رسمیت شناخته شده و توسط دولت تنظیم شده است. این به خودی خود یک رشته پزشکی در نظر گرفته می شود و برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها و شرایط استفاده می شود. مدارس، مراکز، درمانگران و پزشکان ماساژ به طور فزاینده ای توسط وزارت آموزش و پرورش و بهداشت عمومی در تایلند تنظیم می شوند.

انگلستان
برای انجام ماساژ تجاری یا ماساژدرمانی در بریتانیا، باید گواهی ITEC یا VTCT از طریق آموزش هایی که شامل زیبایی و اسپا درمانی، آرایشگری، درمان های تکمیلی، تمرینات ورزشی و تناسب اندام، و خدمات مشتری است، دریافت کنید.

درمانگران با مدارک و بیمه مناسب می‌توانند به شورای مراقبت‌های بهداشتی تکمیلی و طبیعی (CNHC) بپیوندند، یک ثبت نام حرفه‌ای داوطلبانه، تحت نظارت دولت. هدف اصلی آن حفاظت از مردم است.

علاوه بر این، بسیاری از نهادهای حرفه ای وجود دارند که حداقل استاندارد مورد نیاز آموزش را دارند و دارای بیمه نامه های مربوطه هستند، از جمله فدراسیون درمانگران کل نگر (FHT)، انجمن درمانگران تکمیلی (CThA)، و متخصصان سلامت تکمیلی (CHP). برخلاف CNHC، این ارگان ها برای حمایت از درمانگران به جای مراجعان وجود دارند.