ماساژ دادن

ماساژ دستکاری بافت های نرم بدن است. تکنیک‌های ماساژ معمولاً با دست‌ها، انگشتان، آرنج، زانو، ساعد، پا یا وسیله‌ای اعمال می‌شوند. هدف از ماساژ عموماً برای درمان استرس یا درد بدن است. در کشورهای اروپایی، فردی که به طور حرفه ای برای انجام ماساژ آموزش دیده است، به طور سنتی به عنوان ماساژور (مرد) یا ماساژور (زن) شناخته می شود. در ایالات متحده، این افراد اغلب به عنوان ماساژ درمانگر شناخته می شوند، زیرا آنها باید دارای گواهینامه و مجوز به عنوان "ماساژدرمانگر مجاز" باشند.

در محیط های حرفه ای، مشتریان در حالی که روی میز ماساژ دراز کشیده اند، روی یک صندلی ماساژور نشسته اند یا روی یک تشک روی زمین دراز کشیده اند، درمان می شوند.

روش‌های مختلفی در صنعت ماساژ وجود دارد، از جمله (اما نه محدود به): بافت عمیق، تخلیه لنفاوی دستی، پزشکی، ورزشی، ادغام ساختاری، سوئدی، تایلندی و نقطه ماشه.

علم اشتقاق لغات
این کلمه از واژه فرانسوی ماساژ "اصطکاک ورز دادن" گرفته شده است، که به نوبه خود از کلمه عربی مَسَّ massa به معنای "لمس کردن، احساس کردن" گرفته شده است. "انبوه، خمیر" از فعل یونانی μάσσω (massō) "دست زدن، لمس کردن، کار کردن با دست، ورز دادن خمیر".

در مقابل، کلمه یونانی باستان برای ماساژ آناتریپسیس و در لاتین frictio بود.

تاریخ

زمان های قدیم
شواهد باستان شناسی ماساژ در بسیاری از تمدن های باستانی از جمله چین، هند، ژاپن، کره، مصر، روم، یونان و بین النهرین یافت شده است.

2330 قبل از میلاد: مقبره آکمانتور (همچنین به عنوان «مقبره پزشک» شناخته می‌شود) در سقارا، مصر، دو مرد را نشان می‌دهد که روی پاها و دست‌های خود کار می‌کنند و احتمالاً ماساژ می‌دهند.

آکمانتور
سال 2000 قبل از میلاد: کلمه muššu'u ("ماساژ") برای اولین بار نوشته شد و استفاده از آن در برخی از متون سومری و اکدی که در آغاز قرن بیست و یکم در بین النهرین باستان یافت شد توصیف شده است.

722-481 قبل از میلاد: Huangdi Neijing در دوره بهار و پاییز چین ساخته شده است. Nei-jing مجموعه ای از دانش پزشکی است که تا آن تاریخ شناخته شده است و پایه و اساس طب سنتی چینی است. ماساژ در 30 فصل مختلف از Nei Jing ذکر شده است. استفاده از تکنیک های مختلف ماساژ و نحوه استفاده از آنها در درمان بیماری ها و آسیب های خاص را مشخص می کند. این متن که به عنوان «قانون درونی امپراتور زرد» نیز شناخته می‌شود، به دانش پزشکی قبلی مربوط به زمان امپراتور زرد (تقریباً 2700 سال قبل از میلاد مسیح) اشاره می‌کند، که برخی را گمراه می‌کند تا تصور کنند که خود متن در زمان امپراتور زرد نوشته شده است (که می‌تواند چنین باشد. پیش از تاریخ مکتوب).

762 قبل از میلاد: "در ایلیاد و ادیسه از ماساژ با روغن ها و مواد معطر به عنوان وسیله ای برای آرامش اندام های خسته جنگجویان و راهی برای کمک به درمان زخم ها یاد شده است."

700 قبل از میلاد: Bian Que، اولین پزشک شناخته شده چینی از ماساژ در عمل پزشکی استفاده می کرد.

500 قبل از میلاد: جیواکا کومراباکا یک پزشک هندی بود که طبق قانون بودایی پالی، پزشک شاکیامونی بودا بود. گاهی اوقات جیواکا را به عنوان پایه‌گذاری و توسعه سبکی از ماساژ می‌دانند که به نوعی ماساژ در تایلند امروزی انجام می‌شود. اگرچه این ادعا مورد مناقشه است.

460 قبل از میلاد: بقراط نوشت: "پزشک باید در بسیاری از چیزها تجربه داشته باشد، اما مطمئناً در مالش دادن."

300 قبل از میلاد: چاراکا سامهیتا، که گاهی به 800 سال قبل از میلاد برمی‌گردد، یکی از قدیمی‌ترین رساله‌های باستانی طب آیورودا از جمله ماساژ است. سوابق سانسکریت نشان می دهد که ماساژ در هند مدت ها قبل از آغاز تاریخ ثبت شده انجام می شده است.

581 بعد از میلاد: چین بخش ماساژ درمانی را در دفتر پزشکان امپراتوری تأسیس کرد.